Umutsuzluk ve Ruhsal Sakatlığın Dini

İnsanın bildikleri yanıldığına yetmiyor da nasıl oluyorsa bilemedikleri çığ gibi büyüyüp kusursuz tanrılar yaratmaya yetiyor. Bilememe korkusu en nihayetinde kendini ölememekten korkmak olarak göstermesi gerekirken, yok olmaktan korkmak olarak gösteriyor. Vicdanların yarattığı cennetlerde adalet dağıtılmaya devam ederken, dünyada zulüm bilemedikleri için kendini tanrının veya cennetin(adaletin) askeri sananlar tarafindan devam ettiriliyor.

Bu bilememek o kadar yüceltiliyor ki artık bir süre sonra yanıldıklarına yetiyor ve onlara asıl gerçeği, ölümü ölenlerden başka hiçkimsenin bilemeyeceği gerçeğini , unutarak yaşamaları için güç veriyor. 

Acılar, iç sıkıntısı ve güçsüzlük, inkarın ve kendini kandırmanın getirdiği bir yanılsama olarak, kaybolup gidiyor. 

Güçsüzlük mutlak güçlülük deneyimine dönüşüyor. 

İşte bu ruhsal sakatlığın dinidir.

UAY